Θεωρητικά ο άνθρωπος ως λογικό ον και με εξαιρετικές δυνατότητες επικοινωνίας θα έπρεπε να συνεννοείται εύκολα και αποτελεσματικά με τον συνάνθρωπό του. Αυτό όμως στην πράξη δεν αποδεικνύεται. Μάλλον το αντίθετο είναι ο κανόνας. Η σύγκλιση ιδεών δεν είναι και τόσο εύκολη και συνήθως ο καθένας έχει τη δική του άποψη που δύσκολα του επιτρέπει να αντιληφθεί τα προφανή και τα αυτονόητα.

Η αλήθεια που λογικά πρέπει να είναι μία (άντε και δύο αν κάτι το βλέπουμε από άλλη οπτική) δεν μπορεί να εντοπιστεί εύκολα ακόμα και σε απλά πράγματα. Ο καθένας λέει και υποστηρίζει το δικό του και σπάνια ακούει τον απέναντι. Σιγά σιγά, όπως πάμε, θα αρχίσουμε να διαφωνούμε και στα μαθηματικά. Αν το 1 +1 =2 ή 11.

Και ενώ καλά καλά δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ούτε με τον άνθρωπό μας (το ταίρι μας), επιχειρούμε με ύφος μέγα διδάσκαλου να εξηγήσουμε τα πάντα στο σκυλί μας. Ότι αυτό που έκανε δεν είναι σωστό και ότι την επόμενη φορά που θα παρακούσει τις σαφέστατες (κατ’ εμάς) συμβουλές μας, θα τιμωρηθεί αυστηρά.
Φαίνεται να μην μας περνάει από το μυαλό μας ότι ίσως και να μην του τα εξηγούμε σωστά. Ότι ίσως ο τρόπος μας επικοινωνίας να μην είναι συμβατός προς την νόησή του και τον τρόπο μάθησής του. Καταλήγουμε εύκολα ότι το πρόβλημα είναι οι αρχηγικές του τάσεις, οι κακές του εμπειρίες, τα γονίδια του, ή και υπόσχεση που έχει δώσει στον εαυτό του να μας εκδικηθεί γιατί αργήσαμε να γυρίσουμε στο σπίτι την περασμένη Κυριακή.

Συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο όπως και εκείνος που ψάχνει να βρει τα κλειδιά του κάτω από φως του φαναριού του δρόμου ενώ τα έχασε στο σκοτάδι στο σοκάκι. Δεν θέλουμε να σκεφτούμε ότι μπορεί να κάνουμε λάθος. Το να μην είμαστε ικανοί σε ένα είδος επικοινωνίας δεν παίζει σαν σενάριο. Απλώς ξεστομίζουμε εντολές και περιμένουμε από τα ζώα να μας καταλάβουν άμεσα. Οποιαδήποτε μη συμμόρφωση, πιστεύουμε ότι είναι σημάδι κακού σκυλιού. Το ότι εμείς δεν μιλάμε (δεν φροντίσαμε να καταλάβουμε την γλώσσα τους) δεν μας περνάει από το εξελιγμένο μυαλό μας (ένα από τα πιο ανεπτυγμένα εργαλεία).

Δεν το κάνε γιατί έτσι απλά θέλει « να μας την βγει».

Κάτι που έχουμε κάνει ή δεν έχουμε κάνει δημιουργεί την όποια άρνηση/ ασυνεννοησία στη συνεργασία.
Όταν η σχέση μας μαζί του είναι σωστή και όταν έχουμε κτίσει την εκπαίδευσή με υπομονή, γνώση και ικανότητα, τότε οι περιπτώσεις μη υπακοής προέρχονται μόνο από ισχυρούς εξωτερικούς και (ίσως) απρόβλεπτους παράγοντες. Αν ακόμα και αυτούς τους παράγοντες με πολύ υπομονή και σωστή εκπαίδευση προσπαθούμε να τους υπερνικήσουμε.

Όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ακόμη και Ολυμπιονίκες υπό δεδομένες συνθήκες δεν μπορούν να αποδώσουν το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Για αυτό θα πρέπει να δείχνουμε κατανόηση και να μην ζητάμε από το σκυλί πράγματα πολύ πάνω από τις δυνατότητές του και ούτε να το στρεσάρουμε με υπερβολικές απαιτήσεις που μπορεί να μην έχουν και καμιά αξία για το ίδιο το ζώο. Είδα πρόσφατα ένα βίντεο με κάποιους που εκθέτουν τα σκυλιά τους σε μεγάλους κίνδυνους μόνο και μόνο για να γυρίσουν ένα βίντεο Παρκούρ (?) και να εντυπωσιάσουν τους άλλους.

Μόνο η ανθρώπινη ματαιοδοξία μπορεί να απαιτεί από ένα ζώο να κάνει κάτι τέτοιο. Ελπίζω να μην βρεθούν μιμητές αυτής της τρέλας. Και αν οι ίδιοι για τον εαυτό τους το βρίσκουν θεαματικό και ελκυστικό ας το κάνουν και ας σπάσουν τα ποδάρια τους. Το σκυλί τους δεν υπάρχει λόγος να το ταλαιπωρούν έτσι. Δεν έχει απολύτως κανένα όφελος και ποτέ δεν θα επέλεγε από μόνο του να κάνει όλες αυτές τις υπερβολές απλώς για να «πουλήσει μούρη»!

Σε πολλά πράγματα , έτσι και στα ζωοφιλικά, πολλοί αναλωνόμαστε σε ατελείωτες συζητήσεις και ιντερνετικές κοκορομαχίες.

Ο ένας προσπαθεί να πείσει τον άλλο για τις απόψεις του και ότι τα πράγματα θα έπρεπε να είναι έτσι και όχι αλλιώς. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές χωρίς κάποιο χρήσιμο αποτέλεσμα ή συμπέρασμα. Όλοι μας το ξέρουμε , ότι ένα γραμμάριο πράξης , μετράει περισσότερο από ένα τόνο άσκοπης φλυαρίας.

Για αυτό ας κάνουμε έστω μια σωστή πράξη και ας μην απαντήσουμε στον διαφωνούντα με εμάς.

Η σχέση μας με τα σκυλιά χαρακτηρίζεται από ανεπιτήδευτη αγάπη, από αμεσότητα και ειλικρίνεια. Δεν χρειάζεται να δικαιολογούμε , ούτε να δικαιολογούμαστε. Δίνουμε και παίρνουμε. Γιατί η πραγματική αγάπη είναι να αφηνόμαστε στην ροή των συναισθημάτων, στην μαγεία της στιγμής χωρίς να νοιαζόμαστε αν θα μας πουν τρυφερούς ή γραφικούς. Γιατί αυτό που νοιώθουμε είναι αληθινό, πραγματικό, μοναδικό!

Τα σκυλιά δεν είναι δήθεν! Όταν μας κοιτούν αυτό που νοιώθουν φαίνεται, δεν το κρύβουν, δεν έχουν κρυφή ατζέντα. Και αυτός που τα αγαπάει, ξέρει να τα διαβάζει. Γιατί η αγάπη είναι η παγκόσμια γλώσσα, η γλώσσα που ενώνει τους πάντες και τα πάντα.

"Η φιλία είναι πάντα μια γλυκιά ευθύνη, ποτέ μια ευκαιρία."
Χαλίλ Γκιμπράν

Ιστορικά (για τους ζωόφιλους) το σκυλί να έχει κερδίσει μια θέση δίπλα μας, μια θέση στην καρδιά μας και να έχει γίνει ο καλύτερος φίλος μας.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το γνωρίζουμε και καλά. Για να γνωρίσεις κάποιον θα πρέπει στοχευμένα να αναζητήσεις τα "μυστικά" θέλω του, τις ανησυχίες του, το πως βλέπει και αντιλαμβάνεται τον κόσμο, την ζωή. Το ότι βρισκόμαστε στο ίδιο σπίτι δεν σημαίνει ότι επικοινωνούμε και στον βαθμό που πρέπει, πόσο μάλιστα αν το ΕΓΩ μας , μας εμποδίζει να δούμε τα πράγματα από τη μεριά του άλλου και όταν δεν μιλάμε και την ίδια γλώσσα.

«Το γεγονός πως ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα. Το γεγονός πως παρ' όλα αυτά κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα του σε σχέση με τα ζώα.» Mark Twain.

Καθώς ο άνθρωπος πορεύτηκε μέσα στους αιώνες είχε για συνοδοιπόρους και συγκάτοικους αυτού του κόσμου τα ζώα.
Πολλές φορές από (ίσως) ανάγκη τα χρησιμοποίησε , τα εκμεταλλεύτηκε, τα εξόντωσε. Ο καθένας μπορεί να έχει τις δικές του διαφορετικές απόψεις πάνω στο θέμα αυτό.

Καθώς ο άνθρωπος πορεύτηκε μέσα στους αιώνες είχε για συνοδοιπόρους και συγκάτοικους αυτού του κόσμου τα ζώα.
Πολλές φορές από (ίσως) ανάγκη τα χρησιμοποίησε , τα εκμεταλλεύτηκε, τα εξόντωσε. Ο καθένας μπορεί να έχει τις δικές του διαφορετικές απόψεις πάνω στο θέμα αυτό.

Όμως, σήμερα ειδικά, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, των επιστημών και των εναλλακτικών τρόπων διαβίωσης είναι προφανές ότι ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να είναι ο προστάτης των ζώων και να κάνει το δυνατόν καλύτερο και το πρέπον.

Ο σεβασμός της ζωής πρέπει να είναι πρωταρχικός στόχος ενός σύγχρονου ανθρώπου. Η δυνατότητες και οι γνώσεις υπάρχουν. Θέληση, καρδιά και περισσότερη αγάπη χρειάζεται.

Ο καθένας μπορεί να βελτιώσει την συμπεριφορά του και να αλλάξει την οπτική του. Τα ζώα είναι φίλοι μας και μπορούμε και οφείλουμε να κάνουμε περισσότερα.

Ο άνθρωπος μέσα από πράξης αγάπης και βοηθείας ανυψώνεται και γίνεται το θαυμαστό ζώο της δημιουργίας.

Ο χρυσός κανόνας του «Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν» γίνεται ευκολότερα αντιληπτός όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται. Τότε είναι που βιώνουμε το κακό που κάνουμε στον άλλο. Με αυτό τον τρόπο είναι ευκολότερο ,επίσης, να κάνουμε και την αυτοκριτική μας και ενδεχομένως να δούμε τα πράγματα με διαφορετική οπτική και να αλλάξουμε συμπεριφορά.

Η ενσυναίσθηση, το να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνεις το πώς αισθάνεται και το τι περνάει, είναι χάρισμα και χαρακτηριστικό ανθρώπου με ευαισθησίες, με ανοικτό μυαλό και ανθρωπιά. Μια ανθρωπιά που περικλείει κάθε πλάσμα του θεού, κάθε μορφή ζωής. Ο σεβασμός προς τον άλλο, προς τα ζώα, προς την φύση δείχνει το μεγαλείο του ανθρώπου που μπορεί και ξεχωρίζει, τον άνθρωπο που συμπονά, που συμμερίζεται και νοιάζεται για τα τι συμβαίνει γύρω του και τις δυσκολίες που μπορεί να περνούν κάποιοι άλλοι. Δείχνε τον άνθρωπο που δεν είναι κλεισμένος στο εγώ του, που αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι μόνος του, που δίνει δικαίωμα ύπαρξης και αξιοπρέπειας και στους άλλους.

Και ο τρόπος που χειριζόμαστε τα ζώα , τους αδυνάτους και αυτούς από τους οποίους δεν προσδοκάμε να κερδίσουμε τίποτα δείχνει το επίπεδο του πολιτισμού μας. Ας βάζουμε την φαντασία μας να δουλεύει, ας αναρωτηθούμε «Πως θα ένοιωθα εγώ αν μου πετούσαν πέτρες; Αν περνούσα τη ζωή μου αλυσοδεμένος; Αν.. αν ..»

Έχει συμβεί, ουκ ολίγες φορές, κάποιοι να μη μας καταλαβαίνουν, ακόμη και να μας περιγελούν για την αδυναμία μας προς στα σκυλιά (τα ζώα γενικότερα).
Μας θεωρούν «τρελούς», γραφικούς που τα φροντίζουμε, που τα θεωρούμε μέλη της οικογένειάς μας, που μοιραζόμαστε τόσα και τόσα μαζί τους. Τα λένε όμως γιατί πιθανότατα ποτέ δεν είχαν κατοικίδιο οι ίδιοι ή ποτέ δεν άνοιξαν πραγματικά την καρδιά τους.

Αυτό όμως αλλάζει ραγδαία όταν από κάποιο βίτσιο της τύχης, η ζωή τα φέρει έτσι και αποκτήσουν κάποιο σκυλί οι ίδιοι. Τότε έρχονται τα πάνω κάτω και οι πρώην αρνητές γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Όταν βιώσουν από κοντά, από πρώτο χέρι τη χαρά, την αγάπη και την αφοσίωση ενός σκύλου τότε αλλάζουν ριζικά την άποψή τους και μην τολμήσει κανείς να πει κακό για το μανάρι τους. Δεν μπορούν να διανοηθούν πια τη ζωή τους χωρίς τη μοναδική αυτή συντροφιά. Τα σκυλιά έχουν τον τρόπο τους να τρυπώνουν στην καρδιά μας. Και μόνο ένας άκαρδος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος σε τέτοια επίμονα και γλυκά μάτια, σε τέτοια υπομονετική πολιορκία ψυχής και απαράμιλλης γαλιφιά.

Έτσι οι «σκληροί» γίνονται «αρνάκια» και είναι όλο αγκαλιές και φιλιά με το τετράποδο «τερατάκι» τους. Κάποια πράγματα ο άνθρωπος πρέπει να τα βιώσει για να νοιώσει το μεγαλείο τους και να εκτιμήσει την αξία τους. Η ομορφιά που προσθέτει ένα σκυλί στη ζωή μας είναι ασύγκριτη. Η μοναδική μαεστρία του να μαλακώνει την ψυχή μας το καθιστά το καλύτερο αγχολυτικό. Η τάση του να μας λατρεύει , το καθιστά τον καλύτερο θαυμαστή μας. Το να δίνει τόσα πολλά και να ζητά τόσα λίγα ως ανταπόδοση, το τοποθετεί στις κορυφαίες δοσοληψίες του ανθρώπου (καλύτερη επένδυση).

Αν είσαι στους άπιστους Θωμάδες δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις. Και μετά τα λέμε. Και μόνο που η ουρά που σε χαιρετά μονίμως, λες και είσαι βασιλιάς, είναι το καλύτερο ξύπνημα και καλωσόρισμα στη ζωή σου.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι το πιο πολύπλοκο και ικανό κομπιούτερ του κόσμου. Μπορεί να δημιουργήσει, να εφεύρει, να υπολογίσει πράγματα. Επηρεάζει όσο τίποτα άλλο την ζωή μας.

Αλλά τι ισχύει για τον εγκέφαλο του σκυλιού μας; Ίσως, να φαίνεται δύσκολο να το πιστέψουμε (για ένα ζώο), αλλά στην πραγματικότητα μπορούμε να επηρεάσουμε το μέγεθος, τις δυνατότητες και την απόδοση του μυαλού του. Έτσι το σκυλί μας θα γίνει πιο έξυπνο, πιο ισορροπημένο και πιο ανθεκτικό στο άγχος.
Πως; Απλώς με το να του παρέχουμε ένα περιβάλλον κατάλληλο και με διαφέρουσες εμπειρίες, που θα του δώσει τη δυνατότητα (θα αναγκαστεί- η ανάγκη είναι ο καλύτερος δάσκαλος) να εξελιχθεί. Έτσι τα σκυλιά μαθαίνουν να είναι εξυπνότερα, να επικοινωνούν ευκολότερα και να φοβούνται λιγότερο. Τα οφέλη είναι τεράστια, καθοριστικά και ουσιαστικά για την μετέπειτα ζωή τους.

Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, έχει αποδειχθεί, ότι οι αλλαγές στην συμπεριφορά, έχουν άμεση σχέση με την αλλαγή της φυσιολογίας του εγκεφάλου του σκυλιού.
Το μυαλό των σκυλιών που αναπτύσσονται σε σύνθετα και απαιτητικά περιβάλλον γίνονται μεγαλύτερα και αναπτύσσονται περισσότεροι νευρώνες, ως αποτέλεσμα των ερεθισμάτων και των εμπειριών που λαμβάνουν.
Και οι θετικές αλλαγές στον εγκέφαλο των σκυλιών δεν συμβαίνουν μόνο σε μικρή ηλικία. Τα σκυλιά μαθαίνουν σε όλες τις ηλικίες. Αρκεί να ξέρουμε τον τρόπο. Ο ρυθμός μάθησης και το αποτέλεσμα μπορεί να ποικίλουν από σκυλί σε σκυλί. Το ζητούμενο όμως είναι, πως εμείς μπορούμε να το βοηθήσουμε να αναπτυχθεί νοητικά και ψυχολογικά.
Υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορούν να γίνουν και διάφορες τεχνικές. Αρκεί να θέλουμε να δουλέψουμε.

Αν ενδιαφέρεσαι για περισσότερες πληροφορίες, μην χάσεις το μεγάλο σεμινάριο του StarDogs, στις 3/4/16.
Συμμετοχή στο Σεμινάριο!

Με τις σωστές γνώσεις και με λίγη διάθεση για δουλειά, μπορούμε να βελτιώσουμε και να αλλάξουμε το μυαλό και την συμπεριφορά του σκυλιού μας.
Κράτησε έγκαιρα την θέση σου. Μην χάσεις την ευκαιρία. Μάθε πολλά και σωστά, σε λίγο χρόνο, και με λίγα έξοδα.
Περισσότερες πληροφορίες- κράτηση θέσεων:Συμμετοχή στο Σεμινάριο!

Δεν έχει σημασία για τι είδους ζωής πρόκειται. Δεν έχει καν σημασία ακόμα και  αν μιλάμε για κάτι άψυχο.
Γενικώς ο σεβασμός προς την ζωή θα πρέπει να είναι μια αρετή που εμφυσούμε στα παιδιά μας από την ..κούνια.
Έτσι μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι κάθε πλάσμα δικαιούται να ζει με αξιοπρέπεια, ασφάλεια και άνεση.
Από την τρυφερή ηλικία, από το σπίτι και το σχολειό, είναι που μπαίνουν οι βάσεις, το σύστημα αξιών βάσει του οποίου θα κινηθούμε αργότερα στην ζωή μας.
Φυτέψτε στην καρδιά των παιδιών την αγάπη, την αλληλεγγύη και τον σεβασμό προς καθετί που ο θεός έπλασε. Ο θεός δεν μας έπλασε για να κυριαρχήσουμε πάνω στα άλλα όντα. Μας έφτιαξε για να τα προστατεύουμε.

Όταν οι ενδιαφερόμενοι γα να φοιτήσουν στην σειρά σεμιναρίων του StarDogs Trainers’ Academy με ρωτούν « Τι χρειάζεται για να γίνω επαγγελματίας εκπαιδευτής σκύλων;» η απάντηση μου είναι πάντα εύκολη και άμεση.  «Το πρώτο πράγμα που χρειάζεσαι είναι να αγαπάς τα ζώα τους ανθρώπους, τη ζωή και την φύση». Βεβαίως υπάρχουν και άλλα πράγματα που χρειάζεσαι για να κάνεις καριέρα και να ασχοληθείς με ένα από τα πιο όμορφα, ενδιαφέροντα και κερδοφόρα επαγγέλματα που υπάρχουν. Όμως η αγάπη είναι η βασική προϋπόθεση και γενικός ο καταλύτης. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, όπως και σε άλλα επαγγέλματα, είναι καλύτερα να μην ξεκινήσεις και να ψάξεις να βρεις κάτι άλλο που θα σε ενθουσιάζει.

Η παιδεία είναι κάτι που πρέπει να παρέχεται από μικρή ηλικία ώστε ο τρυφερός  χαρακτήρας των παιδιών να πλαστεί ανάλογα. Αυτός είναι και ο λόγος (υπάρχουν και άλλοι) που ανέκαθεν επέμενα στην εκπαίδευση του σκυλιού να συμμετέχει όλοι οικογένεια. Γιατί είναι η χρυσή ευκαιρία για τον θετικό εκπαιδευτή σκύλων, που πάνω από όλα τον ενδιαφέρει η καλλιέργεια της ζωοφιλίας, να μπορέσει κατά την εκπαίδευση του σκυλιού και των ανθρώπων να περάσει  και τα κατάλληλα μηνύματα. Μηνύματα που δυστυχώς πολλές φορές οι γονείς , είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία και έλλειψη χρόνου, δεν τα περνάνε στα παιδιά τους.

Όταν κάποιος αγαπάει και σέβεται τα ζώα, θα φροντίσει για την υγεία τους, την διατροφή τους, την εκπαίδευση και γενικώς να περνάνε καλά. Α δεν τα αγαπάει, όσα κόλπα και να ξέρει στην εκπαίδευση, πολύ γρήγορα θα αρχίσει να βαριέται και  θα αδιαφορήσει για όλα. Και τότε η ζωή του σκυλιού περιορίζεται σε μια βόλτα για την ανάγκη του και σε ένα ξεροκόμματο για να μην λιμοκτονήσει.

Για αυτό λοιπόν λέμε ότι η αγάπη και σεβασμός είναι που κάνει την διαφορά. Και η καλύτερη ηλικία για την καλλιεργήσουμε είναι η παιδική. Στο σπίτι και στο σχολείο. Και οι γονείς πάνω και πρώτα από όλα θα πρέπει να μη μένουν σε απλές λεκτικές παραινέσεις αλλά να δίνουν το σωστό παράδειγμα με πράξεις.