Έχει συμβεί, ουκ ολίγες φορές, κάποιοι να μη μας καταλαβαίνουν, ακόμη και να μας περιγελούν για την αδυναμία μας προς στα σκυλιά (τα ζώα γενικότερα).
Μας θεωρούν «τρελούς», γραφικούς που τα φροντίζουμε, που τα θεωρούμε μέλη της οικογένειάς μας, που μοιραζόμαστε τόσα και τόσα μαζί τους. Τα λένε όμως γιατί πιθανότατα ποτέ δεν είχαν κατοικίδιο οι ίδιοι ή ποτέ δεν άνοιξαν πραγματικά την καρδιά τους.

Αυτό όμως αλλάζει ραγδαία όταν από κάποιο βίτσιο της τύχης, η ζωή τα φέρει έτσι και αποκτήσουν κάποιο σκυλί οι ίδιοι. Τότε έρχονται τα πάνω κάτω και οι πρώην αρνητές γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Όταν βιώσουν από κοντά, από πρώτο χέρι τη χαρά, την αγάπη και την αφοσίωση ενός σκύλου τότε αλλάζουν ριζικά την άποψή τους και μην τολμήσει κανείς να πει κακό για το μανάρι τους. Δεν μπορούν να διανοηθούν πια τη ζωή τους χωρίς τη μοναδική αυτή συντροφιά. Τα σκυλιά έχουν τον τρόπο τους να τρυπώνουν στην καρδιά μας. Και μόνο ένας άκαρδος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος σε τέτοια επίμονα και γλυκά μάτια, σε τέτοια υπομονετική πολιορκία ψυχής και απαράμιλλης γαλιφιά.

Έτσι οι «σκληροί» γίνονται «αρνάκια» και είναι όλο αγκαλιές και φιλιά με το τετράποδο «τερατάκι» τους. Κάποια πράγματα ο άνθρωπος πρέπει να τα βιώσει για να νοιώσει το μεγαλείο τους και να εκτιμήσει την αξία τους. Η ομορφιά που προσθέτει ένα σκυλί στη ζωή μας είναι ασύγκριτη. Η μοναδική μαεστρία του να μαλακώνει την ψυχή μας το καθιστά το καλύτερο αγχολυτικό. Η τάση του να μας λατρεύει , το καθιστά τον καλύτερο θαυμαστή μας. Το να δίνει τόσα πολλά και να ζητά τόσα λίγα ως ανταπόδοση, το τοποθετεί στις κορυφαίες δοσοληψίες του ανθρώπου (καλύτερη επένδυση).

Αν είσαι στους άπιστους Θωμάδες δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις. Και μετά τα λέμε. Και μόνο που η ουρά που σε χαιρετά μονίμως, λες και είσαι βασιλιάς, είναι το καλύτερο ξύπνημα και καλωσόρισμα στη ζωή σου.