Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι ένα περιστατικό σε βενζινάδικο, στην Θεσσαλονίκη, όπου ένας σκύλος pitbull φέρεται να τραυμάτισε 9 άτομα, κατά άλλους, 7 άτομα. Η είδηση (αν και δεν αποτελεί είδηση όταν ένας σκύλος δαγκώσει άνθρωπο, όπως έχει πει και διάσημος εκδότης και συμφωνούμε) «έπαιξε» και στα δελτία ειδήσεων με ρεπορτάζ από το σημείο, μαρτυρίες και ένα βίντεο από το κλειστό κύκλωμα του βενζινάδικου.

Διαβάσαμε τα περισσότερα από τα «άρθρα» για το θέμα και δεν είχαν μεγάλες διαφορές. Είδαμε και τα περισσότερα δελτία ειδήσεων όπου εκεί το ρεπορτάζ στο σημείο και οι 2-3 μαρτυρίες, καθώς και τα πλάνα από τους τραυματίες (που ποτέ δεν ξεπέρασαν τους 3) έδωσαν περισσότερα στοιχεία για το περιστατικό.

Οι τραυματίες έχουν δαγκωνιές, όχι ιδιαίτερα σοβαρές (δηλαδή δεν λείπει κομμάτι ή δεν έσπασε κάποιο οστό) και γρατσουνιές, ενώ τα πλάνα από το βίντεο του κλειστού κυκλώματος δείχνουν τον σκύλο να κυκλοφορεί νευρικά και με έκδηλο στρες (αν βέβαια μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει), αλλά οι άνθρωποι να συνεχίζουν να βάζουν βενζίνη, για παράδειγμα και μόνο όταν δαγκώνει την φόρμα του ανθρώπου που βάζει βενζίνη, αυτός να τρομοκρατείται (και δεν κατηγορούμε φυσικά τον άνθρωπο που αντιδρά έτσι).

Επίσης, ακούμε ανθρώπους να μαρτυρούν πως το σκυλί ήταν φιλικό και παίζανε μαζί του, αλλά κάποιες στιγμές γυρνούσε και τους δάγκωνε. Στο βίντεο, πάλι, βλέπουμε τους ανθρώπους που δαγκώθηκαν να προσπαθούν να το κλωτσήσουν για να το απωθήσουν, να τρέχουν πανικόβλητοι, να κουνούν χέρια και πόδια και να το γυρίζουν σβούρες. Αν είχαμε και ήχο σίγουρα θα ακούγαμε και φωνές, στριγκλιές και άλλου τύπου φωνητικές εκφράσεις τρόμου και πανικού.

Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε και να «αποσυναρμολογήσουμε» το περιστατικό, σε μικρότερα κομμάτια που θα βοηθήσουν στην κατανόησή του.

Αρχικά, ας δούμε τον σκύλο. Ο σκύλος φαίνεται να είναι σκυλί τύπου pitbull, δεν μπορούμε να πούμε pitbull με 100% σιγουριά μια που ούτε έχουμε καλή εικόνα του, αλλά κυρίως δεν έχουμε γνώση του γενεαλογικού του δέντρου. Αυτό, από μόνο του, όχι μόνο δεν δικαιολογεί τον τίτλο, αλλά αντίθετα κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια να δώσουμε μια λογική εξήγηση. Αυτό συμβαίνει διότι τα σκυλιά pitbull είναι μία από τις πιο ανθρωποκεντρικές ράτσες και μία από τις ράτσες με την μεγαλύτερη ανοχή και υπομονή σε κάθε λάθος (ακόμα και κακή) μεταχείριση από τον άνθρωπο. Με λίγα λόγια, δαγκώνουν ανθρώπους πολύ σπανιότερα σχεδόν από οποιαδήποτε άλλη ράτσα σκύλου. Θα μου πείτε τώρα «μα συνέχεια για pitbull ακούμε και διαβάζουμε όταν πρόκειται για επιθέσεις σε ανθρώπους«… και δεν θα έχετε άδικο. Για να απαντήσουμε όμως σε αυτό θα πρέπει να αναλύσουμε τον χώρο των Μ.Μ.Ε., τον ρόλο τους, τον στόχο τους καθώς και να δούμε αρκετές στατιστικές και στοιχεία που θα μας βγάλουν από το παρόν θέμα. Απλά να σχολιάσουμε πως σύμφωνα με τα Μ.Μ.Ε. το 2000 θα κατέστρεφε τα πάντα ένας ηλεκτρονικός ιός, αργότερα η γρίπη των χοίρων και η γρίπη των πτηνών θα αφάνιζε την ανθρωπότητα και πρόσφατα εκεί που ο Έμπολα θα μας έστελνε όλους στον τάφο, ξαφνικά εξαφανίστηκε σαν να μην υπήρχε…

Ξαναγυρνώντας στο θέμα, η ράτσα του σκύλου δεν δικαιολογεί το περιστατικό όπως περιγράφεται και οι μαρτυρίες μας λένε πως ο σκύλος ήταν φιλικός και αυτοί έπαιζαν μαζί του. Μέχρι εκεί ταιριάζουν τα πράγματα. Γιατί όμως ξαφνικά ο σκύλος δαγκώνει; Η απάντηση είναι πιο απλή από όσο νομίζεται. Ο σκύλος δαγκώνει διότι έχει στόμα… Βασικά, αυτός είναι ο κύριος λόγος και ενισχύεται από το γεγονός ότι δεν έχει χέρια. Στο παιχνίδι λοιπόν αυτό (όποιο και να είναι) δεν μπορεί να συμμετέχει με κάτι άλλο πέρα από το στόμα του και ναι, έχει δυνατό στόμα και δάγκωμα (εδώ παίζει ρόλο η ράτσα ή ο τύπος).

Κατά την διάρκεια, λοιπόν, αυτού του παιχνιδιού ο σκύλος ενθουσιάζεται και ενθουσιάζεται αρκετά μια που η ράτσα ή ο τύπος του το δικαιολογούν και αυτό. Πάνω στον ενθουσιασμό του και μην έχοντας μάθει διαφορετικά, βάζει παραπάνω δύναμη στο δάγκωμα. Κάποιος με εμπειρία στα σκυλιά ή ακόμα καλύτερα, με εμπειρία στα δυναμικά σκυλιά θα ήξερε να βάλει «φρένο» σε αυτό το σημείο και να ηρεμήσει τα πνεύματα, μια που παίζει με έναν άγνωστο σκύλο και δεν γνωρίζει την εκπαίδευσή του ή τις αντιδράσεις του σε ανάλογες καταστάσεις. Ο άπειρος όμως και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις άνθρωπος θα αρχίσει να δυσανασχετεί, να φοβάται και πιθανόν να πανικοβάλλεται… και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.

Απότομες κινήσεις, προσπάθεια να απωθήσεις τον σκύλο με χέρια και πόδια, κλωτσιές, φωνές, τρέξιμο… Όχι μόνο δεν θα βελτιώσουν την κατάσταση, αλλά κατά 99% θα την επιδεινώσουν. Εδώ έχει θέση, ξανά, η ράτσα ή ο τύπος. Αυτά τα σκυλιά λατρεύουν το «σκληρό παιχνίδι» (physical game) και δε θα κάνουν πίσω, αλλά θα «ανεβάσουν» και αυτά «στροφές». Αν τώρα καταλάβουν πως κάτι άλλο συμβαίνει, αν βρεθούν σε μια κατάσταση που πλέον δεν μοιάζει με παιχνίδι, αλλά μοιάζει με μικρή ή μεγάλη απειλή και γενικότερα με εκτός ελέγχου κατάσταση, θα προσπαθήσουν να πάρουν τον έλεγχο. Πως θα το κάνουν τώρα αυτό; Μα με το στόμα (ξανά) κυρίως και με τις κινήσεις τους γύρω από την απειλή ή το ανεξέλεγκτο άτομο. Επίσης, ένα σημείο που η ράτσα παίζει ρόλο μια που έχουμε να κάνουμε με σκύλους που «έκαναν καλά» ταύρους και γελάδια ή αγριόχοιρους. Θα δαγκώσουν και θα αφήσουν τα πόδια του ζώου, θα το γυρίζουν γύρω-γύρω, θα πηδήξουν πάνω του, θα γαβγίσουν… θέλουν να πάρουν τον έλεγχο της κατάστασης και όχι να σκοτώσουν το θήραμα και η διαφορά είναι στον τρόπο που δαγκώνουν και κινούνται. Ο σκύλος λοιπόν του βίντεο δεν έδειχνε να θέλει να «τελειώσει» το θέμα, αλλά να το ελέγξει και για αυτό δαγκώθηκαν παραπάνω από ένας άνθρωποι και όχι ένας, με σοβαρότερα τραύματα.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το ενδεχόμενο ο σκύλος να είχε χάσει ή να είχε αφεθεί εκεί από τον ιδιοκτήτη του, η δική του νευρικότητα, ανασφάλεια και το άγχος μεγαλώνουν και μετά διογκώνονται από τις αντιδράσεις των υπολοίπων.

Οι άνθρωποι τώρα που ενεπλάκησαν και σύμφωνα με όσα βλέπουμε και από τις εικόνες, δεν ήξεραν (και δεν όφειλαν να γνωρίζουν) πως να αντιδράσουν σε μια τέτοια κατάσταση. Έκαναν τα περισσότερα πράγματα από αυτά που δεν πρέπει κάποιος να κάνει και έφτασαν ένα σκύλο από το παιχνίδι, στην άμυνα και το στρες. Πιθανόν, λίγο νερό, λίγο φαγητό και ένας περιορισμός με δέσιμο εξ’αρχής μέχρι να διαπιστωθεί τίνος είναι και τι σκύλος είναι (από πλευράς συμπεριφοράς) θα είχε αποτρέψει όλο αυτό τον «τζέρτζελο», διότι περί αυτού πρόκειται και ουδεμία παραπάνω σοβαρότητα είχε (πέρα από τον θάνατο του σκύλου από σφαίρα αστυνομικού).

Στην ίδια θέση βρίσκονται πολλές φορές και ιδιοκτήτες σκύλων που αγνοούν τις συμπεριφορές και τα ένστικτα του σκύλου και βρίσκονται «μπλεγμένοι», ακόμα και δαγκωμένοι.

Για πολλούς, λοιπόν, δεν αποτελεί μυστήριο το τι έγινε σε εκείνο το βενζινάδικο, δεν είναι τόσο παράξενη, ανεξήγητη και «απόκοσμη» η συμπεριφορά αυτού του σκύλου και σίγουρα δεν είναι η δική του παρουσία που προκάλεσε «το κακό». Αυτό προκλήθηκε από την μόνιμη παρουσία της άγνοιας και την πολύ συχνή παρουσία του πανικού, του φόβου και της ανευθυνότητας. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι και το πιο βαρύ τίμημα το πλήρωσε ο σκύλος με την ζωή του. Για άλλη μια φορά τιμωρήθηκε το θύμα και όχι ο θύτης και για άλλη μια φορά δεν αναδεικνύονται οι πραγματικοί «φταίχτες», τα πραγματικά αίτια για να μην επαναλαμβάνονται τέτοια περιστατικά. Είναι στο χέρι μας να τα μειώσουμε στο ελάχιστο, αν όχι να τα εξαλείψουμε και το όπλο δεν είναι πυροβόλο, αλλά η σωστή ενημέρωση.

Πηγή: dogforum.gr