Στις 16 Οκτωβρίου του 2006 ο Στάθης Δρογώσης κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Άλλη Γη». Όπως ο ίδιος είχε αναφέρει στις συνεντεύξεις του που είχε παραχωρήσει την εποχή εκείνη, ο κεντρικός ήρωας του δίσκου του είναι ο σκύλος ο Κανέλλος που ζούσε μεταξύ Πολυτεχνείου και Εξαρχείων, και συνόδευε τη δεκαετία του ‘90 μέχρι και το 2007, τους φοιτητές σε κάθε μεγάλη πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Μισούσε ό,τι είχε να κάνει με εξουσία και αστυνομία και πάντα χιμούσε στα ΜΑΤ, αψηφώντας τα γκλοπς και τα χημικά. Οι φοιτητές, οι καταστηματάρχες και οι κάτοικοι της περιοχής, τον τάιζαν και μεριμνούσαν για την κτηνιατρική του φροντίδα. 

Σε μία πορεία τραυματίστηκε από ρίψη χημικών κι έμεινε παράλυτος στα πίσω του πόδια. Οι δίποδοι σύντροφοι του που τον φρόντιζαν του έφτιαξαν ένα ειδικό καροτσάκι με ρόδες για να είναι ανεξάρτητος και να μπορεί να μετακινείται. Κάποιοι, όμως, θεώρησαν σωστό να κλείσουν τον παππού Κανέλλο στο κυνοκομείο Μαρκοπούλου, για να περάσει τον υπόλοιπο χρόνο που του απέμενε να ζήσει. Τον Ιούνιο του 2007, οι φοιτητές μέσω διαδικτυακής κινητοποίησης εντόπισαν τον Κανέλλο κλεισμένο στο κλουβί του κυνοκομείου, παραμελημένο και εξαντλημένο. Ο Κανέλλος επέστρεψε ξανά στο πολυτεχνείο κι ένας φοιτητής τον φιλοξένησε στο διαμέρισμά του, αναλαμβάνοντας τη φροντίδα του. 

Στις 2 Ιουλίου του 2008, ο Κανέλλος ταξίδεψε σε ηλικία 17 ετών στη Γειτονιά των Αγγέλων και οι φίλοι του που τον φρόντιζαν τον έθαψαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, ένας χώρος που αγάπησε και έζησε όλη του τη ζωή.

Το τραγούδι εξιστορεί μια αληθινή ιστορία καθώς ο Κανέλλος όντως τον είχε δαγκώσει, αλλά όπως λέει, είχε δίκιο. «Ήταν ένα βράδυ που ήμουν πάρα πολύ λυπημένος, είχα νευριάσει, είχα λίγο δει αλλιώς τη ζωή μου και σκεφτόμουν να τα παρατήσω όλα, να φύγω και τότε συνέβη. Όπως λέει, “ένα τραγούδι για το σκύλο τον Κανέλλο, που με δάγκωσε, μα τον καταλαβαίνω, υποστήριξε την άποψη με πάθος, ότι είχα πάρει τη ζωή μου λάθος”. Είναι αλήθεια».

Ο Κανέλλος