Μαθήματα αληθινής αγάπης και αφοσίωσης από σκύλο στην Τουρκία. Πρόκειται για τον αξιαγάπητο Ζόζο, που καθημερινά πενθεί το αφεντικό του, τον Ισμαήλ, πηγαίνοντας στο μνήμα του και παραμένοντας εκεί για πέντε λεπτά. Κάθε μέρα. Αδιαλείπτως! Μια ιστορία που θυμίζει πολύ εκείνη του Χάτσικο, του σκύλου στην Ιαπωνία που έγινε σύμβολο της αφοσίωσης, περιμένοντας κάθε μέρα τον κύριό του στο σταθμό του τρένου, αρνούμενος να αποδεχτεί ότι εκείνος είχε χαθεί για πάντα.

Στην Τουρκία, λοιπόν, πρωταγωνιστής είναι ο Ζόζο. Ένα υπερήφανο σκυλί ράτσας Κάνγκαλ. Το Κάνγκαλ είναι μια πόλη και επαρχία του νομού Σεβάστειας, που κατοικείται κυρίως από Αλεβίτες. Η περιοχή αυτή είναι γνωστή στη χώρα, αλλά και στους κύκλους των φιλόζωων παγκοσμίως, από τον ποιμενικό σκύλο που ζει εκεί.

Το Κάνκγαλ είναι σε θέση να οδηγεί και να φυλάει μόνος του ένα κοπάδι μέχρι 200 πρόβατα. Τα αναγνωρίζει όλα, ένα προς ένα. Τα παίρνει από το μαντρί, τα οδηγεί στο λιβάδι, τα περιφρουρεί να μη διαλυθεί το κοπάδι, να μην πάνε σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις και να μην δεχτούν επίθεση από άγρια ζώα. Και το βράδυ τα γυρίζει πίσω στο μαντρί με ασφάλεια.

Επίσης, τα σκυλιά Κάνγκαλ είναι πολύ καλοί φύλακες – επιτίθενται μόνο σε όσους έχουν κακό σκοπό, ενώ δεν πειράζουν κανέναν άλλο. Ένα τέτοιο σκυλί, τον Ζόζο, είχε ο Ισμαήλ Οζτούρκ από τα Κοτύωρα. Το πήρε μικρό και το μεγάλωσε πριν από ενάμισι χρόνο, και έκτοτε ο Ζόζο ήταν ο φύλακας-άγγελός του.

Ο Ισμαήλ πέθανε πριν από ένα χρόνο και τον έθαψαν σε απόσταση 400 μ. από το σπίτι του. Ο Ζόζο δεν μπόρεσε να συνηθίσει την απώλεια του αφεντικού του. Από την ημέρα του θανάτου του καθημερινά πηγαίνει και ξαπλώνει πάνω στο μνήμα του Ισμαήλ για πέντε λεπτά. Στη συνέχεια επιστρέφει στο σπίτι, το οποίο συνεχίζει να προστατεύει από τους επιβουλείς!

Στ’ αλήθεια, όταν βλέπει κανείς τον Ζόζο να τιμά έτσι τη μνήμη του εκλιπόντος αφεντικού του, και από την άλλη ανθρώπους να προδίδουν ιερά και όσια, αναρωτιέται ποια συμπεριφορά είναι αξίζει να λέγεται «ανθρώπινη»...