Περιστασιακό κυνηγητό της ουράς, είναι φυσιολογικό για μερικά σκυλιά. Είναι ιδιαίτερα συχνό περιστατικό σε νεογνά τις πρώτες εβδομάδες που ανακαλύπτουν ότι η ουρά τους εκτός από ένα μέρος του σώματος είναι και ένα άπιαστο παιχνιδάκι. Πολλές φορές, όταν αυτή η συμπεριφορά συνεχίζεται και μετά την νεαρή ηλικία και γίνεται πιο έντονη, συχνή και οδηγεί σε αυτοτραυματισμό, τότε υπάρχουν παθολογικά αίτια. Αν ο σκύλος σας παρουσιάζει αυτά τα συμπτώματα, ήρθε η ώρα να επισκεφθείτε τον κτηνίατρό σας.

Ο κτηνίατρος θα σας προτείνει να κάνετε πρώτα μια πλήρη εξέταση για να αποκλείσετε τυχόν ιατρικά προβλήματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κνησμό ή δυσφορία στην περιοχή της ουράς, όπως ψύλλοι, κάποια δερματική ασθένεια ή ένα πρόβλημα στους πρωκτικούς αδένες. Επίσης, κάψιμο ή μυρμηκίαση από τραυματισμό των νεύρων ή ενός όγκου θα μπορούσε να θέσει το σκυλί σε αυτή την συμπεριφορά.

Στη συνέχεια, θα γίνει μια διεξοδική διερεύνηση του ιστορικού της συμπεριφοράς του σκύλου σας. Ο κτηνίατρος θα σας ρωτήσει σχετικά με τη διάρκεια, την ένταση, τη συχνότητα, τη συμπεριφορά και γενικά ποια είναι η καθημερινή ρουτίνα του σκύλου σας. Ακόμη είναι πιθανό να σας ρωτήσει αν υπάρχουν άλλα κατοικίδια ζώα στο σπίτι και πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αν έχετε εντοπίσει κάποια παράξενη συμπεριφορά. Τα στοιχεία αυτά είναι ζωτικής σημασίας για τη σωστή διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία.

Οι αιτίες της συμπεριφοράς του κυνηγητού της ουράς έχουν τις ρίζες τους σε άγχος ή απογοήτευση, αλλά μερικές φορές είναι γενετικό το πρόβλημα και γι 'αυτό μπορεί να είναι επίμονο και να δυσκολευτείτε να το διορθώσετε. Απαιτεί την αφοσίωσή σας και ένα συστηματικό σχέδιο. Γρήγορες διορθώσεις, όπως χειρουργική μείωση της ουράς σπάνια λειτουργούν και αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα βαθύτερα αίτια της συμπεριφοράς και επιπλέον από πολλούς μπορεί να θεωρηθεί και απάνθρωπη ενέργεια (εκτός από τις περιπτώσεις ιατρικής ανάγκης ,δηλαδή ως μέρος της θεραπείας που ορίζεται από τον κτηνίατρο για ένα σοβαρά τραυματισμένη ουρά).

Οι περισσότεροι εκπαιδευτές προτείνουν να ξεκινήσετε με ένα περιλαίμιο στο κεφάλι που δίνει τη δυνατότητα στον ιδιοκτήτη να διακόψει τη συμπεριφορά του σκύλου ήρεμα και να το ανακατευθύνει σε μια άλλη, πιο κατάλληλη δραστηριότητα. Το επόμενο βήμα περιλαμβάνει την εξάλειψη ή τη μείωση του άγχους και της απογοήτευσης που αποτελούν την καρδιά του προβλήματος. Καθιερώστε ένα καθημερινό πρόγραμμα για το σκυλί σας, που να περιλαμβάνει πολλά είδη ασκήσεων, όπως μεγάλες βόλτες, τρέξιμο, κυνήγι, παιχνίδι και κρατήστε το απασχολημένο με εκπαίδευση. Τα ειδικά παιχνίδια που είναι για να τα δαγκώνει ο σκύλος σας μπορεί να σας βοηθήσουν να επιλύσετε προβλήματα που αφορούν το άγχος αποχωρισμού, διαμάχες μεταξύ σκύλων ή φόβος της καταιγίδας. Τέλος, τα βοτανικά συμπληρώματα μπορεί να φανούν χρήσιμα σε ορισμένες περιπτώσεις.

Η τροποποίηση της συμπεριφοράς είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας. Αλλά για χρόνιες περιπτώσεις, η φαρμακευτική θεραπεία είναι συχνά απαραίτητη, καθώς και τα αγχολυτικά φάρμακα μπορούν να κάνουν θαύματα στα σκυλιά, όταν χρησιμοποιούνται με την κατάλληλη κτηνιατρική θεραπεία. (Σημείωση: Τα φάρμακα θα πρέπει να δοθούν στο σκυλί σας από τον κτηνίατρό σας, ή σύμφωνα με συγκεκριμένες οδηγίες του κτηνιάτρου σας).