Ένα λαμπραντόρ, η Μέη, είναι ο πρώτος σκύλος οδηγός τυφλών στην Ελλάδα, που έχει ελεύθερη είσοδο σε δημόσιο νοσοκομείο, το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου για να προσφέρει τις υπηρεσίες για τις οποίες έχει εκπαιδευτεί συνοδεύοντας την ψυχολόγο του ΠΑΓΝΗ, Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, η οποία γεννήθηκε τυφλή.
Η Μέη έχει γίνει ήδη η μασκότ του νοσοκομείου και εργαζόμενοι και ασθενείς μετά την αρχική έκπληξη βλέποντας ένα σκύλο να κυκλοφορεί στους διαδρόμους και τις κλινικές, σπεύδουν να χαϊδέψουν και ρωτούν ένα σωρό πράγματα γι’ αυτήν.
“Σύμφωνα με τη νομοθεσία η Μέη μπορεί να έχει ελεύθερη πρόσβαση παντού και στο νοσοκομείο, οπότε εμείς αυτό που κάνουμε είναι να διευκολύνουμε την παρουσία της εδώ” είπε στην “Π” ο διοικητής ΠΑΓΝΗ-Βενιζελείου Νίκος Χαριτάκης. Η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, ιδρύτρια της Σχολής “Λάρα” μέσω της οποίας εκπαιδεύτηκε η Μέη στην Ελβετία μας μιλά για την πρωτιά αυτή, που ακολουθούν εδώ και χρόνια ευρωπαϊκές χώρες όπου σκύλοι θεραπείας μπαίνουν ακόμη και στις εντατικές μονάδες.
Ποιες ήταν οι αντιδράσεις ασθενών και εργαζομένων στο νοσοκομείο βλέποντας την Μέη στους θαλάμους του νοσηλευτικού ιδρύματος:
Η Ιωάννα-Μαρία μας λέει:
Οι περισσότερες αντιδράσεις, ηταν και ειναι θετικές! Οι άνθρωποι ενθουσιάζονται, χαίρονται, μερικές φορές κλαίνε και κάνουν πολλές ερωτήσεις. Ρωτούν για τον σκύλο, τι ράτσα ειναι, ποσών ετών ειναι, πώς βοηθάει κτλ.
Ακόμα κι όταν αρχικά, κάποιοι μας προσεγγιζουν αρνητικά, όταν συνειδητοποιούν πώς ο συγκεκριμένος σκύλος είναι οδηγός τυφλών, κατανοούν αμέσως την ανάγκη ύπαρξής του μέσα στο νοσοκομείο κι αλλάζουν διάθεση.
Εγώ προσπαθώ να εξηγώ, ειδικότερα στους γιατρούς, ότι οι σκύλοι-οδηγοί δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και πως στο εξωτερικό, οι σκύλοι - θεραπείας μπαίνουν ακόμα και σε μονάδες εντατικής θεραπείας.
Ήδη στον περίπου ένα μήνα που η Μέη κι εγώ κυκλοφορούμε μεσα στο νοσοκομείο, έχουμε ζήσει πολλές όμορφες μα κι αστείες στιγμές. Για παράδειγμα:
Περνούσε το καρότσι με το φαγητό και η τραπεζοκόμος, ήθελε να βγάλει μερίδα και στη Μέη.
Μια φορά στο κυλικείο, ενα κοριτσάκι ήθελε να φωτογραφηθεί με τη Μέη και ξαφνικά, ήρθε απο το πουθενά μια γιαγιά, μαυροφορεμένη και ζήτησε να ποζάρει κι εκείνη!
Στους θαλάμους, οι ασθενείς προσπαθούν να απλώσουν το χέρι για να τη χαϊδέψουν.
Κι οταν κυκλοφορούμε στον περίβολο των κτιρίων, οι ασθενείς που μας βλέπουν απο τα μπαλκόνια, φωνάζουν εν χορό: "από εδω να πας, από εκεί να πας, περίμενε να σου πετάξω κοκαλάκια για τον σκύλο" κ.τλ.!
Στην αρχή την τάιζαν οι ασθενείς που περνούσαν περιπολία να δουν τι κάνει, ειδικότερα αν το μενού είχε κρέας, αλλά σιγά - σιγά την κόψαμε αυτή τη συνήθεια διοτι στο τέλος δεν θα χρειαζόταν να τρώει και στο σπίτι!
Τι συμβαίνει όμως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Σε ποιο πλαίσιο μπαίνουν οι σκύλοι θεραπείας στα νοσοκομεία και τι προσφέρουν στους ασθενείς;
H ίδια σημειώνει:
“Στο εξωτερικό, οι σκύλοι - θεραπείας μαζί με τους ψυχοθεραπευτές - χειριστές τους επισκέπτονται νοσηλευτικά ιδρύματα, προκειμένου να ανακουφίσουν τον πόνο και την αγωνία των ασθενών, ειδικότερα μικρών παιδιών. Εισέρχονται ακόμα και σε ΜΕΘ.
Επίσης, έχουν αναφερθεί περιστατικά τυφλών που έχουν νοσηλευθεί σε νοσοκομειακό θάλαμο μαζί με τους σκύλους - οδηγούς τους. Τέλος, στη Γαλλία πχ., υπάρχει μια οδηγία προς το ΕΚΑΒ που αναφέρει πως, όταν κάποιος τυφλός με σκύλο - οδηγο χρειαστεί μεταφορά στο νοσοκομείο, το ΕΚΑΒ οφείλει να τον παραλάβει μαζί με τον σκύλο - οδηγο του και να μεταφέρει τον σκύλο - οδηγό στην πλησίεστερη σχολή σκύλων-οδηγών για φιλοξενία.
Στην Ελλάδα στο πιο σχετικό περιστατικό πρωταγωνίστησε και πάλι η Μέη. Τον περασμένο Δεκέμβριο, χτύπησα το χέρι μου στην πλατεία Συντάγματος. Ήρθε το ΕΚΑΒ και με επιβίβασε μαζί με τη Μέη, την οποία παρέλαβαν στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" ένας περιπτεράς που είδε το περιστατικό κι ακολούθησε το ασθενοφόρο κι ένας φίλος που επιβιβάστηκε μαζί μας” και συνεχίζει:
“Οι σκύλοι - θεραπείας συμπεριλαμβάνονται στο ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την ελεύθερη πρόσβαση των σκύλων-οδηγών και γενικότερα των σκύλων - βοηθών. Όμως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμα επαγγελματίες σκύλοι - θεραπείας, ούτε ψυχοθεραπευτές που να είναι εξιδεικευμένοι στη θεραπεία με ζώα.
Ευελπιστώ, τώρα που ξεκίνησα να εργάζομαι στο ΠΑΓΝΗ ως ψυχολόγος να διευρυνθεί η δραστηριότητα της σχολής σκύλων - οδηγών "Λάρα" και στην εκπαίδευση των σκύλων - θεραπείας.
Η Σχολή “Λάρα” δημιουργήθηκε χάρη στην πρωτοβουλία λίγων ανθρώπων που θέλησαν να κάνουν το πρώτο βήμα για να υπάρξει στην Ελλάδα νόμος για την ελεύθερη πρόσβαση των σκύλων οδηγών και αισθάνονται ότι οι προσπάθειες τους όχι μόνο δεν πάνε χαμένες αλλά πλέον έχουν και πολλούς υποστηρικτές.”